Okee, ik heb een ‘ding’ met routes….
een ‘DING’ ja!
Nou laat ik het zo zeggen, de weg vinden is NIET mijn ‘ding’.
En laten we wel wezen, een vrouw van de wereld, zoals ik, mag toch ook wel een ‘ding’ hebben!?

Zonder nu direkt een deuk te willen slaan in mijn solide imago kom ik er toch eerlijk
voor uit een enorme muts te zijn in het vinden van de weg.
Ik kan nog verdwalen als ik naar de Albert Heijn fiets.
Laat staan als ik de stad uit moet. En dat moet ik nogal eens…

Ik kan zwaar jaloers zijn op die types die over de A15 en de N312 praten en ook
daadwerkelijk weten waar die wegen precies liggen en waar ze je naar toe brengen.
Maar het lijkt erop alsof dat soort gegevens in mijn hoofd weglekken,
ze verdwijnen naar een tot op heden onbekende plek.

Maar mijn reizende leven veranderde voor de volle 100% bij de komst van de navigator!

Ik denk dat ik ook de eerste Nederlander was die zo’n ding heeft aangeschaft.
En wat een rust. Geen onhandig grote kaarten meer glazig bestuderen.
Nooit meer stress onderweg want ‘Mieke’ navigeert mij probleemloos van A naar B.

Een kwestie van een adres intypen en voila, Mieke zegt: ‘links’ of ‘rechts’.
Of: ‘omkeren indien mogelijk’. Want je moet zo’n Mieke wel leren begrijpen natuurlijk.
Dat gaat niet zomaar. Nee, je moet invoelen hoe Mieke het bedoelt, heel leerzaam.

Het nadeel is wel, dat meerijders nogal eens de neiging hebben het beter denken te weten dan mijn Mieke en daar kan je knallende ruzie over krijgen, daar ik helemaal voor Mieke ga.

Nu was mijn navigator na jaren trouwe dienst toe aan verfrissing. En zo klikte ik van de week mijn nieuwe Mieke op het dashboard. Vol verwachting keek ik uit naar wat de verbeterde Mieke mij aan extra’s te bieden zou hebben. Opgetogen ging ik op weg. Mieke’s stem was nagenoeg onveranderd, he lekker, dat voelde direkt vertrouwt.

Maar toen we de eerste oprit naar de snelweg naderden begon ze me toch te mekkeren:
‘over 400 meter, ga de snelweg op’,
‘over 300 meter, ga de snelweg op’,
‘over 200 meter, ga de snelweg op’,
‘ga nu de snelweg op’……

Wat is dit? Mieke 4 dummies?

En om de havenklap hoorde ik: ‘u rijdt te hard’ …. en zoiets zou ik nooit doen.
Bovendien bemoeide mijn oude Mieke zich nooit met dat soort zaken!

In gedachten stelde ik mijzelf gerust met het idee dat dat allemaal vast te verhelpen zou zijn, kwestie van instellingen, nu even niet aan te passen zo onder het rijden.
Terwijl ik daar aan zat te denken hoorde ik Mieke weer:
‘u nadert een file, nieuwe route -berekening’
Wat nu weer?
Ik wilde helemaal geen nieuwe route- berekening, ik wilde de vertrouwde file in…

Ik wierp een blik op de 2d kaart en zag dat ik van Mieke de snelweg af moest, zonder na te denken zwenkte ik naar rechts.

Ik ben zo gewend blind op mijn Mieke te kunnen vertrouwen dat ik haar van nature volg.
En dat was geen goed idee. Ik hoorde Mieke om de havenklap roepen: ‘nieuwe route berekening’
en ze stuurde me van klaverblad naar klaverblad, ik raakte de draad volledig kwijt en
voor mijn gevoel heb ik de ringweg rond Utrecht meer dan 3 keer gezien.

Volledig in de war strande ik ergens op een B weg richting Zeist terwijl ik met mijn oude Mieke allang op de plaats van bestemming had kunnen zijn.

Ik ben woest op nieuwe Mieke, ik dreig haar dan ook hardhandig uit het raam te werpen…

Als ik de weg weer heb terug gevonden besluit ik dat ik, ondanks mijn enorme hopeloze richtingsgevoel moet afkicken van Mieke. Het is niet anders.

Dus deze week ben ik cold turkey, zelf, dus zonder Mieke aan het rijden.

Als ik jullie tegenkom en een ietwat verdwaalde indruk maak dan weten jullie in ieder geval
waardoor dat komt….