Als ik opzichtig een shot probeer uit te leggen aan mijn cameraman of vrouw of als ik driftig met mijn handen aan het praten ben in een montage set dan komt het nogal eens voor dat een collega voorbij loopt en vraagt of het wel goed gaat met Fellini.
Dat zeggen ze niet omdat ik zoveel op de man lijk.
Fellini is de norm en als je maar iets in je hoofd haalt als regisseur krijg je al gauw de stempel ‘Weer zo’n Fellini’.
De uitdrukking is vakjargon geworden.
Natuurlijk omdat niemand aan de man kan tippen. En omdat elke regisseur eigenlijk misschien wel diep in zijn hart een Frederico Fellini zou willen zijn…..

Op zijn 10^de liep hij weg om zich aan te sluiten bij het circus. En dat snap ik wel, ik wilde tot mijn 10^de zo graag clown worden en ook meereizen met het circus, op avontuur met spannende exotische types… verder loopt elke vergelijking met de maestro overigens spaak.
Fellini verbeeldde zijn dromen op sublieme en totaal eigen onnavolgbare wijze.
De Fellini-tentoonstelling in het EYE filmmuseum is er eentje om je even helemaal in onder te dompelen. Al die filmfragmenten, foto’s, posters en verhalen bij elkaar, te gek. Expressieve koppen, mooi van lelijkheid, rauw en puur, echte schoonheid en schoonheden. Vrouwen met echte lijven. Niks geen gestroomlijnde contouren.
Ik realiseer me ineens hoe gewend ik ben geraakt om naar ‘plastic fantastic’ films te kijken, de wereld van Fellini is mede daardoor een verademing.

Wat ik het allemooiste vond waren zijn dromenschets boeken.
Nooit geweten dat Fellini ooit zijn geld verdiende als striptekenaar.
Hij kon dus fantastisch tekenen.
Doe mij maar een Fellini voor aan de muur!

Vaak krijg ik de vraag welke film ik nog zou willen maken. Daar heb ik nooit een duidelijk antwoord op. Dus blijkbaar is die noodzaak er nog niet of moet die zich nog aandienen. Dus een echte Fellini zal ik wel niet meer worden. Maar ik ben zeer tevreden als echte Vocking.  Want wat is er nou mooier dan de schoonheid van de wereld te mogen laten zien in mijn programma’s?!

‘It is only when I’am doing my work that I feel truly alive’ Frederico Fellini