Is dit nou wel zo’n goed idee geweest vraag ik mijzelf af, alleen op vakantie…

Om drie uur vannacht stond de taxi voor de deur, slaapdronken stap ik achterin en voor ik het weet sta ik op Schiphol waar iedereen heel gewoon doet over de drukte op dit achterlijke tijdstip.

Door een tussenstop kom ik pas rond half 12, griekse tijd aan op het eiland. Waar, volgens de instructies aan de overkant van de airport ene Ruth met ‘curly hear’ in een grijze Punto klaar zal staan om me naar Scala Erresos te rijden.

5 minuten later stuiven Ruth en ik over de bloedhete wegen.
Ze spreekt geen Engels maar ze spreekt wel Duits.
Duits!
Een rit van 2 uur….

Ruth is een stevige volbloed Griekse met woest haar en dito rijstijl. Eerst is het eiland nog weelderig en groen maar na een uur wordt het kaal vulkaan landschap, gelukkig  komt de staalblauwe zee in de verte steeds dichterbij…. Af en toe ben ik bang dat de punto het wegdek niet aankan maar we bereiken toch schadevrij mijn logeer adres voor deze week.

Ik word ontvangen door Sue. Die me vraagt of ik niemand bij me heb, nee ik ben alleen,
of ik dan vrienden heb die ik hier ontmoet, eh nee ook niet.
Ik kan haar blik niet helemaal plaatsen maar echt normaal vindt ze het niet.
Nee dat geeft moed!

Als ik even later het dorp verken, voel ik me totaal ontheemd tussen al die mensen die al helemaal het strandleven leven.

En daar zit ik dan, op een terras aan zee met m’n drankje en vraag
me af, nog totaal onwennig aan mijn nieuwe situatie
Hoe doe ik dit?
Waar begin ik?
Hoe begin ik?
En waar is mijn stoere doortastende kant precies gebleven?

Gelukkig is er wifi en krijg ik van allerlei kanten fijne appjes.
En een duik in de heerlijk frisse zee helpt ook.

Laat het avontuur maar beginnen!!!
Maar in plaats daarvan val ik in een onrustige slaap.

Later op de avond…

De zon zakt gemoedelijk in de zee en het is nog steeds bloedheet maar de zeewind maakt het zeer aangenaam. Ik bestel een salade en tzaziki.
Het terras is op een paar plekken na, nagenoeg leeg.
Ik begin zowaar een beetje te wennen en staar na mijn eerste wijntje wat mistig over het water als het terras in ene overspoeld wordt met dames. Waar komen die zo plotseling vandaan en waarom komen ze allemaal tegelijkertijd?
Is dit een soort stil zwijgende afspraak waar ik niets van weet?

Ik zit aan een tafel waar telkens een stoel bij weg gehaald wordt. De extra tafel is ook al meegenomen. Ik probeer uit alle macht net te doen alsof ik helemaal op mijn gemak hier gewoon zit te zitten aan die ene tafel zonder stoelen.

Als een groepje nog een tafel nodig heeft wordt er naar mij gekeken en vriendelijk gevraagd of de tafel mag worden aangeschoven en ze nemen mij erbij. Ofcourse, bevrijd uit mijn onhandigheid sluit ik me met plezier aan. En zo beland ik in een luidruchtig groepje Britten met enorme tatouages en heftige kapsels en word ik direct voorgesteld aan 15 andere dames als Ilse from Holland.

Er staat blijkbaar iets te gebeuren…
Er worden pennen en papieren uitgedeeld.
Voordat ik weet wat er aan de hand is heeft de tafel achter me blijkbaar gehoord dat ik uit Nederland kom en roept dat ik hun team moet komen versterken.
Team?
Het gebarende groepje ziet er eigenlijk veel aantrekkelijker uit dus ik maak me los van de Britten en schuif aan bij het knappe clubje. Dat bestaat uit drie Belgen en drie Noren.
So far so good.

Ik begrijp dat er een quiz aan zit te komen en dat er gewonnen moet worden. Ze gebaren heldhaftig naar de Britten dat ze mij gestolen hebben. Een warm welkom.

De Belgen en de Noren komen hier al een aantal jaar en zo krijg ik veel informatie over waar ik morgen naar het strand moet en dat de verdeling nogal strikt is. Er schijnen zelfs vlaggetjes op het strand te staan zodat je bij je eigen land kunt gaan liggen.
Waar ben ik in terecht gekomen?!!
Dit alles gaat gelukkig wel in een uitermate gemoedelijke sfeer maar toch…
beetje weird is het wel.

De pullen bier gaan rond als de quiz begint en er wordt driftig overlegd en geschreven. Uiteindelijk wordt ‘ons’ team tweede wat gevierd wordt met nog meer pullen bier,
ik bestel een water want die overgeslagen nacht begint te tellen.

Er wordt gedanst en gesjanst in cafe Roots als ik mijn team verlaat en nog even alleen ga wandelen over het strand, de sterrenhemel is prachtig en het geluid van de golven maakt slaperig. Mijn eerste lange vakantie dag kent zomaar een feestelijk slot.